Άλλο θέλω, άλλο χρειάζομαι και άλλο έχω ανάγκη. Τα ψιλομπερδεύουμε συχνά πυκνά και χάνουμε και το νόημα.
Γενικά ο όρος ανάγκη, σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια, είναι για τον άνθρωπο το δυσάρεστο συναίσθημα της έλλειψης, το οποίο και συνοδεύεται από την επιθυμία εξάλειψής του και επιτυγχάνεται με την παραγωγή υλικών αντικειμένων και υπηρεσιών που ονομάζονται αγαθά. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες ανάγκες που δεν ικανοποιούνται με υλικά. Είναι οι συναισθηματικές ανάγκες.
Να τι ξεχνάμε. Τις ανάγκες μας. Έτσι απλά, έτσι στεγνά και τόσο συχνά. Φροντίζουμε να φάμε, να πιούμε, να ντυθούμε, να βγάλουμε χρήματα, αλλά μάλλον το κάνουμε χωρίς να καταλαβαίνουμε ποιά ανάγκη ικανοποιούμε.
Στην Ελληνική μυθολογία, η Ανάγκη ήταν μία βίαιη αναπόφευκτη θεϊκή δύναμη, με πολλά επίθετα, ένα από αυτά το Αδράστεια, που σημαίνει “εκείνη από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει”. Ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο, αναφέρει ότι πριν κυριαρχήσει ο Έρως, στα θεία πράγματα βασίλευε μόνο η Ανάγκη και όλα τελούσαν υπό το κράτος της, ενώ στην Πολιτεία, παρουσιάζει τη θεά Ανάγκη να φέρει στα γόνατά της αδαμάντινη άτρακτο μέσα στην οποία περιστρέφεται το σύμπαν.
Και ξαναλέω. Να τί ξεχνάς. Τις ανάγκες σου. Την μοναδικότητά σου δηλαδή. Τον ίδιο σου τον εαυτό. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ανάγκες του.
Λες συχνά, θέλω ένα ποτήρι νερό. Απλό. Ένα ποτήρι νερό. Κάτσε και σκέψου, ποια ανάγκη σου θέλεις να ικανοποιήσεις. Θέλεις νερό γιατί διψάς; Γιατί πρέπει να πίνεις λόγω δίαιτας; Γιατί θέλεις να καταπιείς ένα χάπι; Γιατί ξεχάστηκες όλη μέρα και δεν ήπιες οπότε και το χρειάζεται ο οργανισμός σου; Πολλές ανάγκες…. Και τώρα σκέψου τί ζητάς ουσιαστικά, όταν περιμένεις να στο φέρει άλλος αυτό το ποτήρι με το νερό! Θέλεις απλά να σε φροντίσει; Να σε υπηρετήσει; Να καταλάβει ότι όλη μέρα έτρεχες σαν το άλογο και δεν πρόλαβες ούτε νερό να πιείς; Βαριέσαι και είσαι σίγουρος ότι ο άλλος θα το κάνει; Τι λες τελος πάντων ουσιαστικά, ζητώντας ένα ποτήρι νερό! Δεν άκουσες ποτέ την έκφραση από τους γονείς σου ότι από σένα περιμένουν ένα ποτήρι νερό στα γεράματα τους;
Και αν σου φαίνεται δύσκολο, περιττό ή και αστείο ακόμη, να αναρρωτηθείς για τις ανάγκες σου με ένα ποτήρι νερό, τότε δες όλες τις πλευρές της ζωής σου. Ζητάς ησυχία, ειλικρίνεια, τρυφερότητα, βόλτα στην παραλία, καφέ το απόγευμα. Ζητάς σύντροφο, παιδιά, οικογένεια. Ζητάς δουλειά, χρήματα.
Μηπως με όλα αυτά, ζητάς κατανόηση, έρωτα, αποδοχή, καταξίωση, αναγνωριση, επιβεβαίωση; Λέω, μήπως; Μήπως ζητάς να γίνεις επιτέλους ορατός από τους σημαντικούς για σένα ανθρώπους και να γίνεις και εσύ σημαντικός για αυτούς;
Μήπως το πρώτο βήμα θα ήταν να θεωρήσεις τον εαυτό σου σημαντικότερο όλων και να ενδιαφερθείς για τις πραγματικές σου ανάγκες; Λέω, μήπως;
Κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Πιες ένα ποτήρι νερό. Και μετά σκέψου, με αυτό το νερό πόσες ανάγκες σου κατάπιες για να ικανοποιήσεις άλλους, πόσες φορές πνίγηκες για να μην τις ξεστομίσεις και πόσες άλλες, αυτό που ζήτησες δεν σε ικανοποίησε γιατί πολύ απλά δεν ήταν αυτό που πραγματικά είχες ανάγκη. Μη γελάς και μην κοροϊδεύεις. Το νερό είναι πηγή ζωής!