Είμαι αδύναμος μπροστά στην εξάρτησή μου και η ζωή μου έχει γίνει ακυβέρνητη.
Το πρώτο από τα 12 βήματα παραδοχής των εξαρτημένων ατόμων.
Πριν το προσπεράσεις όμως, και σκεφτείς ότι δεν πίνεις και δεν κάνεις ναρκωτικά, σκέψου αν έχεις άλλες εξαρτήσεις που καθιστούν ακυβέρνητη τη ζωή σου.
Ανθρώπους, συναισθήματα, καταστάσεις, φαγητό, τσιγάρο, χρήματα, δουλειά, οικογένεια!
Πολλές εξαρτήσεις. Μακάρι να ήταν μόνο το ποτό και τα ναρκωτικά ή ο τζόγος. Εκεί θα παραδεχόσουν ότι κάτι άλλο κυβερνά τη σκέψη σου και την καθημερινότητά σου και θα αναζητούσες βοήθεια. Ή οι οικείοι σου, θα καταλάβαιναν την ανάγκη σου για απεξάρτηση.
Αν όμως δεν μπορείς χωρίς τον σύντροφό σου που δεν σου φέρεται με αγάπη;
Αν δεν μπορείς χωρίς τα παιδιά σου παρά που έγιναν 20 χρονών και άνοιξαν ήδη τα φτερά τους;
Τους γονείς σου;
Την ρουτίνα της δουλειάς σου;
Τον κολλητό σου και την παρέα σας;
Το κυνήγι του χρήματος;
Πολλές εξαρτήσεις…μπορώ να σου κάνω μία μακριά λίστα και μετά να αποφασίσεις αν θα προσπεράσεις το θέμα εξάρτηση.
Εαν νοιώθεις την ανάγκη να είσαι κρεμασμένος από κάτι ή από κάποιον, τότε σίγουρα δεν ξέρεις τις ικανότητες και τις δυνατότητες σου. Ή μήπως σε βολεύει η εξάρτηση για να μην τις δεις και άρα να τις χρησιμοποιήσεις;
Όταν βλέπουμε το παιδί μας να κολλάει σε μία παρέα που όμως δεν του κάνει καλό και ίσως μερικές φορές το απογοητεύει ή το στεναχωρεί, τότε το ρωτάμε: μα παιδί μου, τί σου προσφέρει αυτή η φιλία; Μπορείς να βρεις άλλους φίλους, καλύτερους ή ακόμη μπορείς και μόνος σου να κάνεις κάποια πράγματα. Γιατί μ αυτούς; Αν δεν σου τηλεφωνήσει η φίλη σου, δεν μπορείς να τηλεφωνήσεις εσύ κάποια άλλη και να βγεις; Αν δεν σου πει ο σύντροφός σου ότι είναι ωραίο αυτό που φοράς, δεν μπορείς να κοιταχτείς πραγματικά στον καθρέφτη και να εκτιμήσεις την εμφάνισή σου; Αν δεν πάμε μαζί για ψώνια δεν γίνεται να βρεις μία φίλη;
Δεν θες να αναρωτηθείς και για σένα το ίδιο; Τί σου προσφέρει αυτή σου η εξάρτηση από ανθρώπους ή από καταστάσεις; Από τί σε “προστατεύει” για να μην το δεις;
Κάποτε σου είπαν, δεν μπορείς. Ίσως ήσουν μικρός και το πίστεψες και εκπλήρωσες την ανάγκη αυτών να είσαι για πολύ καιρό εξαρτώμενος. Δεν θες να μεγαλώσεις; Να φύγεις από τη σιγουριά του “μην ανησυχείς, εγώ είμαι εδώ” και να μείνεις στην ασφάλεια του “θα προσπαθήσω”; Δεν θέλεις να γκρεμίσεις σιγά σιγά εκείνο το τείχος που έχτισες από φόβο ότι αν σε πλησιάσει κάποιος θα τον απογοητεύσεις γιατί “δεν μπορείς”; Πόσες φορές μέσα στην καθημερινότητά σου λες “δεν μπορώ χωρίς…” Τη δουλειά σου; Τί θα γίνει τάχα; Θα αναγκαστείς να δεις τί σου καλύπτει; Τον σύντροφό σου; Θα αναγκαστείς να επεξεργαστείς τις ανάγκες σου; Τα παιδιά σου; Θα αναγκαστείς να αναλύσεις το πόσο σημαντικός είσαι; Δεν μπορώ χωρίς τί; Εδώ μπορείς χωρίς εσένα, στα άλλα κολλάς;
Ας μην τα καταφέρεις κάποιες φορές. Δε χάλασε κι ο κόσμος. Σου. Γιατί ο κόσμος είναι δικός σου και αν θέλεις μπορείς να τον κατακτήσεις. Οι άλλοι κατέκτησαν τον δικό τους. Θες να είσαι κομμάτι τους για πάντα; Άσε το δικό σου στίγμα.
Συνήθως αναγνωρίζουμε στους άλλους τα δικά μας σκοτεινά κομμάτια και προσελκύουμε ανθρώπους με ασυνείδητο σκοπό να διορθώσουμε δικές μας καταστάσεις. Παρατήρησε λοιπόν τους ανθρώπους δίπλα σου ή ακόμη και εκείνους που σου τραβούν την προσοχή. Είναι άνθρωποι που παραμένουν εμφανώς δεμένοι σε κάτι ή σε κάποιον; Είναι άνθρωποι που σε κάνουν ν αναρωτιέσαι “μα γιατί μένει”; Είναι κομμάτια σου και γιαυτό τ αναγνωρίζεις εύκολα. Πριν πας να τους σώσεις, σκέψου από τί θες να σωθείς εσύ. Τί νοιώθεις παρατηρώντας τους, τί καλά κρυμμένο δικό σου σε κάνει να το νοιώσεις και τί κάνεις για αυτούς που δεν τολμάς να κάνεις για σένα.
Δεν γίνεται μόνος να τα καταφέρεις να ξεδιαλύνεις τα συναισθήματα. Ναι, χρειάζεται ο ειδικός, αλλά μόνο στην περίπτωση που αντιληφθείς ότι κάτι δεν πάει καλά. Ότι είσαι αδύναμος μπροστά στην εξάρτησή σου. Και η ζωή που ζεις είναι ακυβέρνητη. Πολύ βαριά παραδοχή. Αλλά ξέρεις κάτι; Είναι στο χέρι σου η ζωή σου και συ την χάρισες αλλού. Ξαναπάρτην. Δική σου είναι είπαμε.