Μεγάλη κουβέντα…Τί είναι απιστία; όταν ο σύντροφός σου κοιμηθεί με άλλον; Όταν ερωτευτεί, αλλά δεν κάνει τίποτα; Όταν γνωρίζει κάποιον στο facebook και συνομιλούν ώρες ατελειώτες; όταν κάνει cyber sex με έναν παντελώς άγνωστο;Ή μήπως όταν δίνει περισσότερη σημασία σε άλλους και άλλα, παρά σε σένα.
Για μένα, η πιο σημαντική απιστία, είναι αυτή που συμβαίνει όταν χάνεται η πίστη ανάμεσα στο ζευγάρι. Όταν δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά με άλλους και μάλιστα καλύτερα. Όταν το σ αγαπώ βγαίνει από συνήθεια και από ενοχές. Και πάνω απ όλα, όταν δεν υπάρχει αγάπη αλλά δεν το καταλαβαίνει κανείς από τους δύο.
Όχι, δεν μπερδεύω την έλλειψη επικοινωνίας με την απιστία. Για την απιστία θα μιλήσω…
Πολλές φορές ακούμε ανθρώπους να λένε, ότι το μόνο που δεν συγχωρούν στον σύντροφό τους είναι η απιστία. Να κοιμηθούν δηλαδή με κάποιον άλλον, να κάνουν σεξ, να κάνουν έρωτα. Διαφορετικά μεταξύ τους και τα τρία! Άκουσα μία γυναίκα να λέει ότι δεν μπορεί να καταλάβει πώς ο άντρας της μπήκε σε άλλο σώμα και άκουσα επίσης έναν άντρα να λέει, πώς μπορέσε η γυναίκα του να κάνει έρωτα με κάποιον άλλον και να χαμογελάσει. Μόνο μαζί του χαμογελά κατά τη διάρκεια του έρωτα. Το χαμόγελο τον ενόχλησε, όχι η πράξη!
Απιστία, είναι μόνο να δώσεις το σώμα σου; Απιστία είναι να δώσεις πάθος; Μπα…για μένα απιστία είναι να δοθείς με το μυαλό. Και αυτό είναι που δεν συγχωρώ.
Να φύγει το μυαλό του συντρόφου σου, να μην σε σκέφτεται, να λειτουργεί μηχανικά ακόμη και στο κρεββάτι….ΑΛΛΑ να μην έχει ακουμπήσει άλλο σώμα. Να έχει μαγευτεί από το μυαλό, το χιούμορ, την προσωπικότητα ενός άλλου και να έχει ξεχάσει τελείως τα δικά σου. Να μην μπορεί να κάνει μία κουβέντα της προκοπής μαζί σου. Να μην μπορείτε πια να διασκεδάσετε μαζί. Και όχι επειδή δεν επικοινωνείτε, αλλά επειδή έχει απιστήσει! Όχι στο κρεββάτι τονίζω! Στο μυαλό.
Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι, ότι κανείς από τους δύο δεν θεωρεί αυτού του είδους την συμπεριφορά απιστία. Το ονομάζουν φάση στη σχέση, κρίση ηλικίας, ρουτίνα μετά από καιρό μαζί. Αλλά όχι απιστία. Μα αν δεν είναι αυτό απιστία, ποιο είναι; Να παρασυρθεί κάποιος από τις ορμές του σώματος; Αυτό είναι που δεν συγχωρείται; Το συζητάμε….Αυτό περνάει. Το χάσιμο του μυαλού δεν περνάει ποτέ. Και αν κάποια στιγμή έφυγε, είναι σίγουρο με μαθηματική ακρίβεια ότι θα ξαναφύγει. Το μυαλό! Το σώμα θα είναι εκεί, πάντα δίπλα σου στο κρεββάτι…
Βέβαια, ο λόγος που απιστεί κάποιος δεν είναι ένας, αλλά πολλοί, ανάλογα με τον άνθρωπο, τα βιώματα, τις ασυνείδητες σκέψεις και τις συνειδητές πράξεις του.
Μπορούμε να πούμε ότι κάποιος απιστεί επειδή φοβάται τη δέσμευση του «για πάντα», αποφεύγει να αντιμετωπίσει έναν θάνατο ίσως (της σχέσης όταν τελειώσει), ή απλά δεν έχει μάθει να δίνεται και να αποδέχεται άνευ όρων γιατί ποτέ δεν του δόθηκε αυτή η ευκαιρία από τους σημαντικούς για αυτόν.
Πολλές φορές ακούμε το γνωστό ποίημα, εγώ δεν θα γίνω σαν τον μουρντάρη τον πατέρα μου ή την σουρλουλού τη μάνα μου. Και δεν απιστούν ποτέ, όντως! Αλλά δεν μπαίνουν και σε σοβαρή σχέση ποτέ. Και πραγματικά γίνονται όπως η μάνα και ο πατέρας. Ή λένε, δεν θα παντρευτώ γιατί δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και όσο και να αγαπώ τον άλλον, κάποια στιγμή θα του τα φορέσω τα κερατάκια….Μήπως εννοούν ότι έχουν μάθει σε μοτίβο οικογένειας που ο ένας πάλευε και ο άλλος απολάμβανε και δεν μπορούν να το αποποιηθούν; Ασυνείδητη σκέψη, συνειδητή πράξη.
Για να βγει νόημα στο θέμα της απιστίας, χρειάζεται κόπος και χρόνος. και πολύς πόνος φυσικά, σκαλίζοντας όλα εκείνα που δεν σου επιτρέπουν να αφεθείς σε μία σχέση. Ψάξε μ έναν ειδικό παρέα, να βρεις τί είναι αυτό που σε κάνει να αφήνεις το μυαλό σου να φεύγει. Ψάξε να δεις πόσο σ έχει αλλάξει ο χρόνος και δεν θέλεις να το δεις γιατί θα πληγώσεις τον σύντροφό σου. Κοίτα τη διαδρομή που κάνετε μαζί. Είναι ίδια εδώ και τόσο καιρό; Τί χρειάζεσαι ν αλλάξει για να ξαναβρεις ενδιαφέρον; Τι σου ξύπνησε ο άλλος και απίστησες; Και ψάξε να βρεις έναν ωραίο τρόπο να πεις: “Σ αγαπώ, αλλά δεν μου πειράζεις πια το μυαλό και θέλω πολύ να με συνεπάρεις όπως παλιά. Αλλά μεγαλώσαμε και ξέρεις κάτι; Κατάλαβα ότι εσύ μ άφησες να αφεθώ και εγώ το είχα τόσο πολύ ανάγκη…”