Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είπε κάποια στιγμή στη ζωή του “τώρα αγχώθηκα, μπλόκαρα και δεν μπορώ να σκεφτώ και να λειτουργήσω σωστά”.
Υπάρχουν και άλλοι, και είναι πολλοί, που είναι μονίμως αγχωμένοι, μονίμως τρέχουν, μονίμως ιδρώνουν και μονίμως βασανίζονται. Έχουν άγχος, τί να πεις….Και όταν είναι αγχωμένοι, τρώνε, καπνίζουν, πίνουν, βρίζουν, φωνάζουν,στριφογυρνάνε και δεν έχουν αφήσει νύχι για νύχι ολόκληρο.
Όταν λες έχω άγχος, φαντάζομαι ότι εννοείς ένα έντονο συναίσθημα δυσφορίας, που σε οδηγεί στον πανικό και την αποδιοργάνωση. Μήπως όμως το μπερδεύεις με το φόβο, το ψυχολογικό ζόρισμα, την αγωνία, την κατάθλιψη και την καταπίεση; Είδες πόσες άλλες λέξεις υπάρχουν για να περιγράψεις το συναίσθημα που σε κατακλύζει;
Όπως επίσης υπάρχουν και πολλοί προσδιορισμοί για το άγχος. Γέννησης, αποχωρισμού, θανάτου, εγκατάλειψης κλπ.
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο φόβο και το άγχος; Όσο και να συνδέονται στενά, δεν είναι σίγουρο ότι ισχύει ούτε ότι συνυπάρχουν. Σε αντίθεση με το φόβο, το άγχος δεν προκαλείται από εξωτερική απειλή (φοβάμαι τα σκυλιά). Ο κίνδυνος σε κατάσταση άγχους, είναι αόριστος και απροσδιόριστος. Αγχώνεσαι γιατί νομίζεις ότι θα συμβεί κάτι κακό που θα σε βλάψει βιολογικά ή ηθικά.
Υπάρχει το φυσιολογικό άγχος που έχει να κάνει με την καθημερινότητα και τις δυσκολίες της, την ανάγκη για εγρήγορση και επαγρύπνηση στην αντιμετώπιση αντίξοων συνθηκών. Εντάξει μ αυτό, αλλά με το άλλο, το παθολογικό τί να κάνεις. Που προκαλεί μεγάλη ένταση, είναι επίμονα εκεί σε κάθε σου στιγμή με αποτέλεσμα να αναστατώνει την ψυχική σου ηρεμία, κάνοντας την καρδιά σου να χτυπάει τρελά, τα χέρια σου να ιδρώνουν και να κρυώνουν και το χρώμα σου να χάνεται, να στεγνώνει το στόμα σου και να κόβεται η ανάσα σου. Και στον ξύπνιο και στον ύπνο.
Το μωρό αγχώνεται ότι θα φύγει η μαμά του και δεν θα ξαναγυρίσει, ο ενήλικας αγχώνεται γιατί κάτι ή κάποιος θα φύγει και δεν θα ξαναγυρίσει, όπως τότε….που κάποιος ή κάτι έφυγε και δεν ξαναγύρισε. Έλλειψη ασφάλειας και σιγουριάς. Έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης.
Το άγχος λοιπόν, δεν είναι κάτι απλό και εύκολο. Δεν φεύγει με αντιβίωση και δεν λύνεται γρήγορα ο κόμπος που δημιουργεί στη ζωή σου.
Είναι προϊόν βαθύτερων ασυνείδητων συγκρούσεων, είτε γιατί μία κατάσταση ή ένα συναίσθημα σε πιέζει να υποχωρήσεις σε κάτι που έμαθες να θεωρείς απαράδεκτο για σένα, είτε γιατί η ηθική σου δεν σου επιτρέπει να απολαύσεις κάτι που έμαθες ότι είναι απαγορευμένο.
Το είπα μπερδεμένα; Ίσως γιατί, το άγχος είναι μία ψυχική κατάσταση που είναι μπερδεμένη από μόνη της και χρειάζεται πολύ σκάψιμο και πολύ βαθιά, για να ξεριζωθούν πρέπει, κατεστημένα και ηθικές άλλων. Χρειάζεται πολύ προσπάθεια και πολύς χρόνος να φυτρώσει η ελευθερία που αναζητάς και σου αξίζει. Αγχώνεσαι και είσαι σίγουρος ότι θα αρρωστήσεις, θα πονέσεις, θα πεθάνεις, θα χαθείς. Σκέψου πόσα χρόνια είναι ριζωμένα αυτά μέσα σου και αποφεύγεις την ελευθερία, τη χαρά και την ηδονή. Πόσο τιμωρείς τον εαυτό σου, χαρίζοντάς του συμπτώματα άγχους.
Δεν είναι λοιπόν καλύτερα να μπεις στη διαδικασία ανεύρεσης επαγγελματικής βοήθειας;
Εκτός και αν με κάποιο τρόπο σε βολεύει πάρα πολύ να είσαι έτσι και μόνο με αυτή σου τη συμπεριφορά θεωρείς ότι θα έχεις την ησυχία σου (ελευθερία μεταφράζεται) από τους άλλους γιατί αλλιώς θα αναγκαστείς να μοιράσεις και να μοιραστείς σχέση.
Μην ενοχλείς τον αδερφό σου, αγχώνεται! = Μην αναζητάς σχέση, δεν ξέρει πώς να τη χειριστεί.
Μη μιλάς δυνατά, αγχώνεται ο πατέρας σου!= Μην τον ξυπνάς από τις σκέψεις του και την αποκλειστική του ενασχόληση με τον εαυτό του, δεν θα ξέρει πώς να σχετιστεί μαζί σου.
Μη λες τί θα κάνεις με τη δουλειά σου, αγχώνεις τη μάνα σου!= Μην την αναγκάζεις να σου πει τη γνώμη της για κάτι που ίσως δεν θέλει γιατί η ίδια ποτέ δεν είχε συμπαράσταση από κανέναν.
Μην κάνεις αυτό που γουστάρεις, αγχώνεις τον εαυτό σου!= Μη ξεβολεύεσαι.