Οι αισθήσεις μας είναι πέντε. Ακοή, Όραση, Αφή, Οσμή και Γεύση.
Τις χρησιμοποιείς όλες; Πάντα; Είναι ερεθισμένες και ικανοποιημένες;
Ας το δούμε!
Σου έχει τύχει να βγεις έξω με καλή παρέα, σε ωραίο μέρος, με καλή μουσική, καθαρό περιβάλλον και ποτά και να μην περάσεις καλά; Κάτι σα να έλειπε; Σίγουρα.
Σου έχει τύχει να πας για φαγητό, σε ωραίο εστιατόριοv με τέλεια κουζίνα και να γυρίσεις σπίτι σου και να θες να φας χωρίς όμως να πεινάς; Σίγουρα.
Σου έχει τύχει να βγεις ραντεβού με εκείνον που κυνηγούσες καιρό, να πάτε κάπου ωραία, να μιλάτε με τις ώρες και γυρνώντας σπίτι να έχεις νεύρα; Σίγουρα.
Θεωρώ λοιπόν, ότι για να συμβαίνουν όλα αυτά, μία απ΄όλες τις αισθήσεις σου δεν ενεργοποιήθηκε-ερεθίστηκε και άρα δεν ικανοποιήθηκε. Μπορεί ν ακούγεται λίγο παράξενο, αλλά παρατηρώντας τον εαυτό σου θα αντιληφθείς ότι μάλλον έχω δίκιο!
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Με τα εσωτερικά σου μάτια (αυτά που έχουν και οι τυφλοί) τί είδες; Μήπως είδες τον εαυτό σου να κάνει ή να μην κάνει κάτι; Μπορεί να είδες κάποιον να φέρεται “ξένα” και να μην ήξερες πώς να αντιδράσεις. Μπορεί πάλι να μην ενεργοποιήθηκε καθόλου εσωτερική σου ματιά και να ήσουν εσύ ο “ξένος”.
Με τα αυτιά του μυαλού, του σώματος και της ψυχής (αυτά που έχουν και οι κωφοί) τί άκουσες; Τον εαυτό σου να λέει κάτι που δεν το εννοούσε; Κάτι που δεν είπε αλλά θα ήθελε πολύ να το πει; Μήπως “άκουσες” λόγια ανείπωτα και στεναχωρήθηκες; Ή μήπως δεν “άκουσες” τίποτα και έμεινες σε αναμονή και “ξένος”;
Κοίτα τώρα τα χέρια σου (αυτά που έχουν και οι ακρωτηριασμένοι). Ήρθες σε επ”αφή” με κάτι ή με κάποιον; Έπιασες τον εαυτό σου να θέλει να χορέψει αλλά να ντράπηκε; Έπιασες κάποιον να σε κρίνει ύπουλα και υπόγεια με άλλοθι το χιούμορ, το φλέρτ, το πείραγμα; Ή μήπως δεν “έπιασες” κάτι και έμεινες “ξένος” να συμμετέχεις σε κάτι που φαινομενικά ήταν ωραίο; Πρώτη φορά θα ήταν άραγε; Ή τελευταία;
Πάμε στην όσφρηση (την αίσθηση που έχουν και αυτοί με βουλωμένη μύτη-τυχαίο;). Μυρίστηκες κάποιον κίνδυνο; Φωτιά να σιγοκαίει; Λουλούδια που δε δόθηκαν-λόγια που δεν ειπώθηκαν δηλαδή; Ή μήπως πάλι δε “μυρίστηκες” κάτι και έμεινες “ξένος” να αφήνεις τις μυρωδιές να τις απολαμβάνουν άλλοι ενώ εσύ ήσουν αυτός που τις δημιούργησε; Πρώτη φορά θα ήταν άραγε ή τελευταία;
Και τέλος η γεύση- που δεν την έχουν όλοι γιατί “κάηκαν”! Πηγαίνοντας ή φεύγοντας από κάπου παρατήρησε τί γεύση έχεις. Γλυκιά, πικρή, ξινή, μεταλλική, στυφή, ουδέτερη, ανύπαρκτη…. Με τί προσπάθησες να τι “σπάσεις”; Τρώγοντας δηλαδή τί; Γλυκό, αλμυρό, τα πάντα σε αχταρμά; Πόσο τελικά σου κράτησε αυτή η γεύση και τί σου θύμισε από το παρελθόν που σε κάνει να την αναζητάς συνεχώς σε φίλους, συντρόφους και δράσεις;
Έλα, “δες”, “άκου”, “μύρισε”, “πιάσε”και τελικά “γεύσου”. Δεν μπορείς; Προσπάθησε. Μάθε λίγο να κοιτάζεις τον εαυτό σου και να τον ικανοποιείς ώστε να νοιώθεις πραγματικά και χωρίς εισαγωγικά την κάθε σου στιγμή. Γίνε ευτυχισμένος στα όρια που εσύ αντέχεις να είσαι και ξαναπιάσε τις αισθήσεις σου. Τις έχεις. Αξιοποίησέ τις.
Οι αισθήσεις μας είναι πέντε. Ακοή, Όραση, Αφή, Οσμή και Γεύση.
Τις χρησιμοποιείς όλες; Πάντα; Είναι ερεθισμένες και ικανοποιημένες;
Ακόμη και τώρα που μόλις διάβασες αυτό το κείμενο, παρατήρησε τί συνέβη μέσα σου. Πρόβα είναι για να ξέρεις ανά πάσα στιγμή τί νοιώθεις, γιατί το νοιώθεις και πως δρας. Δεν είναι δύσκολο, είναι εσωτερική υπόθεση του καθενός!