Κλείνεις τα μάτια. Βλέπεις τον εαυτό σου και χαμογελάς. Έχεις ύφος απόλυτης ικανοποίησης και ευτυχίας. Τα ανοίγεις. Πιάνεις δουλειά να γίνει το όνειρο πραγματικότητα!
Από μικροί κάνουμε όνειρα. Πολλά δικά μας, ακόμη περισσότερα άλλων, αλλά σημασία έχει να κάνουμε όνειρα. Να μην στερούμαστε την ικανότητα εκείνη να θέλουμε για τον εαυτό μας. Και ονειρευόμασταν μικροί να σπουδάσουμε. Το κάναμε. Να κάνουμε παιδιά. Τα κάναμε. Να έχουμε φίλους. Το κάναμε. Να έχουμε δουλειά, να έχουμε λεφτά, να έχουμε σπίτι, να έχουμε υγεία, να έχουμε χαρά. Τα κάναμε. Όλα. Και στα 40 λέμε…μα τα περισσότερα αν όχι όλα, τα έχουμε κάνει στη ζωή μας, τί έμεινε;
Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει να ονειρεύεται. Για το οτιδήποτε. Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Και μετά να καταστρώνει σχέδιο. Μεγαλεπήβολο, ώστε να το ακολουθήσει και όταν καταφέρει να το υλοποιήσει και να το θέσει σε εφαρμογή, το αποτέλεσμα να φέρει ικανοποίηση. Όχι όμως την ικανοποίηση της πραγματοποίησης του σχεδίου. Την ικανοποίηση της υλοποίησης του ονείρου. Τεράστια η διαφορά, έτσι;
Υπάρχουν οι άνθρωποι, που κάνουν όνειρα, τα πραγματοποιούν, αλλά δεν τα απολαμβάνουν, και προχωρούν στο επόμενο όνειρο. Αυτό νομίζω είναι στόχος, δεν είναι όνειρο. Είναι κορυφές που κατακτούν και μετά βλέπουν κι άλλες και στοχεύουν ψηλότερα.
Εγώ μιλάω για όνειρα. Για εκείνα που όπως είπα όταν κλείνεις τα μάτια σε κάνουν να χαμογελάς.
Κατάλαβα ότι το όνειρο, μπερδευέται συχνά με την προσδοκία ή τον στόχο. Τους στόχους τους θέτουμε όταν θέλουμε να πετύχουμε κάτι. Τις προσδοκίες τις έχουμε όταν ξεκινάμε κάτι. Στόχοι και προσδοκίες μπορούν να μπουν και από άλλους για μας. Γονείς, δασκάλους, συντρόφους, κοινωνία. Τα όνειρα όμως είναι δικά μας. Μόνο εμείς τα κάνουμε και μόνο εμείς μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε.
Ας πούμε, όνειρο κάποιου είναι να σπουδάσει στην Καλών Τεχνών. Η προσδοκία των γονιών του ή και της κοινωνίας ακόμη, είναι να σπουδάσει στο Παιδαγωγικό. Στόχος όλων (δικός του και των άλλων) να μην πεινάσει και να ζει αξιοπρεπώς. Τί γίνεται; Παρατάει το όνειρό του και πάει στο Παιδαγωγικό και είναι ο καλύτερος δάσκαλος για τα παιδάκια, γιατί πάντα δουλεύει με ένα τρόπο διαφορετικό, πιο καλλιτεχικό, πιο ελεύθερο; Ακολουθεί το όνειρο του, πάει στην Καλών Τεχνων και τον συντηρούν οι γονείς του ή ο σύντροφός του ώσπου να σταθεί στα πόδια του; Και στις δύο περιπτώσεις νομίζω, όταν κλείνει τα μάτια θα χαμογελά και όταν τα ανοίγει θα κλαίει….δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του.
Εγώ θα έλεγα, να κάτσει κάτω και να καταστρώσει ένα σχέδιο. Με προσεκτικά βήματα. Με λογικές και πραγματοποιήσιμες ενέργειες. Με σκοπό, όταν φτάσει στην ολοκλήρωση του σχεδίου του, η πραγματοποίηση του ονείρου να του φερει απόλαυση και ικανοποίηση.
Εύκολο θα μου πεις. Τα βάζω κάτω, τα σχεδιάζω και σιγά σιγά τα πραγματοποιώ.
Και θα σε ρωτήσω δύο μικρούλια πραγματάκια.
1. Η ολοκλήρωση του σχεδίου σου, υπάρχει περίπτωση να είναι τέτοια που να μην πραγματοποιηθεί το αρχικό σου όνειρο, αλλά εσύ να νοιώθεις ικανοποίηση γιατί θα λες, το ήξερα;
2.Έχεις όνειρα;
Κάνε τη ζωή σου ένα όνειρο και το όνειρό σου πραγματικότητα.