Κάθε μέρα, από το πρωί ως την ώρα που θα πας για ύπνο, αλλάζεις αρκετούς ρόλους. Σύντροφος, σύζυγος, γονιός, επαγγελματίας, υπάλληλος, αφεντικό, πελάτης, αδερφός, φίλος, κόρη/γιος και πολλούς άλλους, ανάλογα με το που βρίσκεσαι, με ποιους και πότε.
Λογικό και μάλλον απλό στο άκουσμα!
Σπάνια γίνεται.Είναι πολλοί αυτοί, που επιλέγουν να κρατάνε έναν και μοναδικό ρόλο σε όλη τη διάρκεια των δραστηριοτήτων τους. Έτσι καταλήγουν μπερδεμένοι, κουρασμένοι και τελικά θυμωμένοι αφού τα κάνουν όλα μόνοι τους και δεν αφήνουν σε άλλους ν αναλάβουν το ρόλο που τους αρμόζει.
Ας πούμε ένας δάσκαλος, ακολουθεί συνεχώς το ύφος και τη συμπεριφορά του επαγγέλματός του, προς όλους. Μικρούς ή μεγάλους, φίλους, συγγενείς και μαθητές. Κουράζεται ο ίδιος να δασκαλεύει, κουράζονται οι άλλοι να το παίζει δάσκαλος στη διάρκεια του καφέ που πίνουν φιλικά και μένει ο ίδιος ανεκπλήρωτος και ματαιωμένος γιατί στο τέλος τον κοροϊδεύουν και δεν του δίνουν σημασία.
Ή ακόμη χειρότερα, ένας ψυχολόγος! Μπορεί να μην επιτρέπει να φανεί ότι έχει προβλήματα που δεν έλυσε και τον απασχολούν, και έτσι να κάνει τον ψυχολόγο στους άλλους και εκτός δουλειάς και φυσικά χωρίς να πληρώνεται! Μπακάλικη θεραπεία, που όμως αυτού του δίνει ευχαρίστηση, γιατί πιστεύει ότι βοηθάει.
Ας μην πούμε για τους γιατρούς…..που μόλις γίνει αντιληπτή η ιδιότητά του, πέφτουν βροχή οι ερωτήσεις για τους πόνους!
Αυτά είναι τα απλά….σκέψου να το παίζεις μαμά σε όλους, μπαμπάς στη σύντροφό σου, φίλος στο αφεντικό σου και σύντροφος στα παιδιά σου. Πολύ μεγάλο μπέρδεμα. Η φράση, “μα όλα εγώ να τα κάνω πια!” μάλλον σου είναι πολύ οικεία!
Ξεκαθαρίζοντας ποιος είσαι ανά πάσα στιγμή, ξεκαθαρίζεις και τους ανθρώπους γύρω σου. Τί ζητάνε από σένα, γιατί είναι δίπλα σου και τί ρόλο κρατάς για αυτούς. Ο Φρόιντ έλεγε, ότι οφείλουμε να απαντάμε στα ερωτήματα, ποιος είμαι, που πάω και τί κάνουν οι άλλοι γύρω μου. Και σε απλή ερμηνεία, αυτό σημαίνει, ότι σχολώντας από τη δουλειά σου, είσαι ένας φίλος που πάει να χαλαρώσει πίνοντας ένα ποτό. Αν οι άνθρωποι δίπλα σου, ξεχνούν ότι είσαι εκτός γραφείου, σε εκμεταλεύονται με κάποιο τρόπο. Αν εσύ επιλέγεις να κρατήσεις άλλο ρόλο εκτός του φίλου, τότε εκμεταλεύεσαι αδυναμίες σου και τις κρύβεις. Και πάει λέγοντας, ώσπου φτάνεις σπίτι σου, και είσαι πολύ θυμωμένος που κανείς δεν σε καταλαβαίνει, δεν έχεις πραγματικούς φίλους για ν ακουμπήσεις και στη τελική δεν ξέρεις ποιος είσαι στ αλήθεια.
Να πώς θα ήταν ωραίο να είναι μια μέρα σου.
Ξυπνάς το πρωί, και κρατώντας τον ρόλο του συντρόφου δίνεις ένα φιλί σ αυτόν που ξυπνά μαζί σου. Γίνεσαι γονιός και ετοιμάζεις με φροντίδα τα παιδιά για το σχολείο. Φροντίζεις τον εαυτό σου με αγάπη, καθώς ντύνεσαι και ετοιμάζεσαι ν αναλάβεις το ρόλο σου ως επαγγελματίας. Εκεί δεν μπερδεύεσαι με το να φροντίζεις τους συναδέλφους ή το αφεντικό σου, γιατί αυτούς τους ρόλους τους έχει ήδη εκπληρώσει, άρα ακολουθείς τα καθήκοντά σου. Συναντάς φίλους, όπου με τον ρόλο σου ως φίλος και εσύ, μοιράζεσαι ότι αντέχεις και καθώς σ ακούνε, ακούς και εσύ. Επιστρέφοντας στο σπίτι, μην ξεχάσεις τους αρχικούς ρόλους του συντρόφου και του γονιού δηλαδή της παροχής φροντίδας, αγάπης και τρυφερότητας, που όμως οφείλουν να είναι αμφίδρομα. Και επίσης μιλώντας με τους γονείς σου, δέξου τον δικό τους ρόλο, μην αλλάζεις θέσεις και στ αδέρφια σου, ακολούθησε τη σειρά της φύσης. Στο τελείωμα, φρόντισε πάλι τον εαυτό σου, κρατώντας λίγη ώρα για σένα, είτε με όποιον επιλέξεις είτε μόνος, κάνοντας απολογισμό. Και θα δεις ότι δεν θα έχεις θυμό, θα είσαι ήρεμος και γεμάτος, γιατί πραγματικά, όλα όσα έκανες, όλοι οι ρόλοι που άλλαξες, θα καταλάβεις ότι είναι κομμάτια σου, που αγαπάς, αποδέχεσαι και διαχειρίζεσαι τόσο καλά, που είσαι απόλυτα ικανοποιημένος γιατί είσαι εσύ. Κάνε για σένα ότι σου προκαλεί ευχαρίστηση, μέσα από όλους τους ρόλους που έχεις στη διάθεσή σου, γιατί αλλιώς παραμελείς τον εαυτό σου, ματαιώνεις τη διαφορετικότητά σου και τη μοναδικότητά σου. Νιώσε ολόκληρος άνθρωπος και ολοκληρωμένος και απόλαυσε την αποδοχή σου από σένα και τους άλλους. Είσαι εσύ ολόκληρος, πας σύμφωνα με τους ρόλους σου και οι άλλοι γύρω σου είναι δίπλα σου για αυτό που εσύ επιλέγεις να τους δίνεις αλλά και να παίρνεις. Δίκαια πράγματα!