Πολλές φορές έχεις ακούσει ανθρώπους να λένε λόγια μεγάλα και να δίνουν υποσχέσεις. Πολλές φορές τους πίστεψες και αφέθηκες. Άλλες, δε τσίμπησες το δόλωμα και δεν μετάνιωσες τελικά καθόλου γι αυτό.
Έχεις αναρωτηθεί όμως, πότε εσύ ο ίδιος είπες κάτι μεγάλο ή μικρό που δεν το εννοούσες; Έχεις αναρωτηθεί, τί σ οδήγησε να μεγαλομιλήσεις πριν σκεφτείς;
Οι άνθρωποι που υπόσχονται, δεν είναι αφελείς. Είναι πεινασμένοι για σχέση. Τόσο απλά. Για αποδοχή και εκτίμηση. Για αναγνώριση. Είναι οι χαρακτήρες εκείνοι, που υποσχόμενοι παρουσία, δίνουν απλόχερα απουσία. Στο τέλος βέβαια, μένουν μόνοι, επιβεβαιώνοντας την μικρή εκτίμηση που έχουν στον εαυτό τους και λυπούνται για την μοίρα τους.
Έχω να πω, ότι οι επιλογές είναι μπροστά μας και περνούν αδιάκοπα. Είναι στο χέρι σου. Το απλώνεις και παίρνεις. Δοκιμάζεις. Δεν σου κάνει. Την αφήνεις. Η επόμενη. Κάποια όμως θα σου κάτσει. Δε γίνεται να μην είναι καμμία καλή για σένα. Δε γίνεται να μην βρίσκεις κάποιον σωστό άνθρωπο να συμπορευτείς. Δε γίνεται να μη σου κάθεται καμμία δουλειά. Δε γίνεται να μην έχεις έμπιστους φίλους. Δε γίνεται λέμε! Κάπου φταις και συ, δες το και λύστο.
Ας δούμε τα βήματα μαζί.
Γνωρίζεις κάποιον, σε οποιαδήποτε σχέση (φιλική, επαγγελματική, ερωτική). Τον εμπιστεύεσαι αμέσως, λες εδώ είμαστε. Αρχίζεις να τάζεις και να δίνεσαι από τις πρώτες επαφές. Δημιουργείς προσδοκίες και εναποθέτεις ελπίδες σ αυτή τη σχέση. Και ξαφνικά, παγώνεις. Στοπ σε όλα. Και σου φταίει ο άλλος, που δεν εκτίμησε όσα έδωσες και έκανες. Στάσου ρε φίλε…τί τα έδωσες όλα; Ποιός σου είπε ότι οι σχέσεις είναι μόνο δούναι; Το λαβείν το ξέχασες; Α…μισό λεπτό, γιατί μπερδεύτηκες λίγο. Θυμήθηκες μόνο το λαβείν και ξέχασες το δούναι. Γιατί δίνοντας, πήρες προσοχή, θαυμασμό και εκτίμηση. Και όταν ήρθε η ώρα να δώσεις πραγματικά δεν είχες και κάτι. Γιαυτό πάγωσες. Είδες το κενό.
Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Αλλά θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Γνωρίζεις έναν άνθρωπο και θες να γίνετε φίλοι. Αρχίζεις λοιπόν, να του δείχνεις την διασκεδαστική σου πλευρά, την διάθεσή σου για καινούριες εμπειρίες, εξέλιξη και απόλαυση της ζωής. Παίρνεις τον θαυμασμό του, την εκτίμησή του και τη γνώμη ότι είσαι πολύ ενδιαφέρον άτομο. Και έρχεται η ώρα να αποδείξεις την αλήθεια. Να βγείτε να διασκεδάσετε, να κάνετε μία κουβέντα σοβαρή, να οργανώσετε ένα περιπετειώδες ταξίδι ή πολύ απλά να χαζολογήσετε στην αγορά. Και παγώνεις. Και σταματάς και αποχωρείς. Από τη διάθεση για σύνδεση όχι από τη σχέση. Σκέφτεσαι ότι αυτός τελικά ζητάει, δεν αρκέστηκε στα λόγια σου, άρα δεν το θες πια. Βρίσκεις ωραίες, πιστευτές δικαιολογίες και αποχωρείς και από τη σχέση. Ξαναμένεις μόνος. Ξαναβρίσκεις άλλον. Φαύλος κύκλος. Αν σε ρωτήσουν θα πεις ότι έχεις πολλούς γνωστούς αλλά κανείς δεν αξίζει τη φιλία σου γιατί όλοι θέλουν κάτι από σένα.
Τώρα κατάλαβες τί κάνεις; Μπράβο!
Κοίτα βαθιά μέσα σου και εκτίμησε τις ικανότητές σου και τί μπορείς να δώσεις σε μία σχέση. Όχι τί ζητάς, μετά θα έρθει αυτό. Πρώτα το δούναι. Και μην ξεχνάς, ποτέ χωρίς λαβείν! Αδικία για σένα, για τον άλλον, για τη σχέση την ίδια. Προκαλείται θυμός, απογοήτευση, ματαίωση και άρα χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν τα χρειάζεσαι αυτά στη ζωή σου. Σου αξίζουν η χαρά και η απόλαυση.
Και μην ξεκινάς με το λαβείν. Πάλι θα θυμώσεις…Είναι σα να πηγαίνεις στο σ.μάρκετ. Βλέπεις τί έχεις να δώσεις και μετά αγοράζεις. Η ποιότητα ανάλογη της προσφοράς και η ποσότητα επίσης. Εκπλήσσεσαι όταν το φτηνό είναι καλό, δυσπιστείς και ξαναδοκιμάζεις. Η τελική απόφαση είναι δική σου.
Ξαναλέω. Η τελική απόφαση είναι δική σου.