Ξύπνησες καταϊδρωμένος και σου πήρε πάνω από μισή ώρα να συνέρθεις και να ξαναπάς στο κρεββάτι σου. Όταν σε πήρε επιτέλους ο ύπνος, εσύ συνέχισες να βλέπεις το ίδιο όνειρο και μάλιστα από κει που είχες σταματήσει. Και την επόμενη μέρα, σ ακολουθούσε αυτή η σκιά του ονείρου της προηγούμενης νύχτας.
Βλέπεις συχνά εφιάλτες; Οι νύχτες σου είναι στοιχειωμένες και δεν κοιμάσαι καθόλου καλά, ούτε και ξεκουράζεσαι; Ε…έχεις άγχος λέει ο φίλος σου. Επίσης αν είδες ψάρι είναι λαχτάρα και το αίμα είναι κάτι που θα συμβεί γρήγορα. Τα δε σκατά είναι λεφτά!!!!!!!!
Ο Φρόιντ αναφέρει τα όνειρα ως τη “βασιλική οδό” προς το ασυνείδητο, υποστηρίζοντας ότι αναδύονται από αυτό και άρα μέσω της ανάλυσης τους, μπορούν θεραπευτικά να βρεθούν αρκετές λύσεις. Ο Γιούνγκ από την άλλη, συμφωνούσε με τον δάσκαλό του, αλλά έδινε και μία πιο πνευματική μορφή στα όνειρα, λέγοντας ότι “τα όνειρα δεν πρέπει να λαμβάνονται ως τα πραγματικά αισθήματα του συνειδητού μυαλού, αλλά ως ένα παράθυρο στο υποσυνείδητο, προσφέροντας προτεινόμενες λύσεις για ένα πρόβλημα του συνειδητού κόσμου του ατόμου”.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι δεν βλέπουν καθόλου όνειρα και υπάρχουν και άλλοι που κάθε βράδυ παίζει σήριαλ στον ύπνο τους. Η αλήθεια είναι ότι όλοι βλέπουμε, απλά δεν τα θυμόμαστε, όπως η αλήθεια είναι ότι κάθε όνειρο διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα, άσχετα αν πιστεύουμε ότι κρατάει πέντε ώρες.
Μέσα στη μέρα, περνάνε άπειρες σκέψεις από το μυαλό σου, που άλλες τις εκφράζεις και τις μοιράζεσαι, άλλες τις συνειδητοποιείς αλλά επιλέγεις να τις κρατήσεις για τον εαυτό σου και άλλες είναι τόσο κρυφές τελικά που μόνο όταν κοιμάσαι τολμάν να βγούνε και το μόνο που καταφέρνουν είναι να σε τρομάξουν. Σκέψου όμως ότι και στον ξύπνιο σου σε τρομάζουν γιαυτό και δεν τις φανερώνεις. Αλλά είναι ευκολότερο να ονομάζεις εφιάλτη τον φόβο σου παρά να τον ονοματίζεις.
Βλέπεις συχνά ότι πεθαίνει ο άντρας σου, η αδερφή σου, το παιδί σου ή ακόμη και εσύ ο ίδιος. Βλέπεις την κηδεία, τα κλάματα, τα στεφάνια, τα μνήματα. Και ξυπνάς τρομαγμένος. Θα σου πω κάτι ακόμη πιο τρομακτικό….σε φοβίζει που το είδες σε όνειρο ή που δεν είναι πραγματικότητα; Άστο, είναι πολύ βαρύ σαν άκουσμα. Θα στο πω αλλιώς….δεν θα ήθελες πολύ, να “πέθαινε” ένα χαρακτηριστικό αυτών που βλέπεις ότι θανατώνονται και όλα ως δια μαγείας θα διορθωνόταν; Ας το δούμε με ένα παράδειγμα, γιατί ίσως έχεις ήδη σκεφτεί ότι τα πολλά γλυκά των γιορτών με χάζεψαν και αποκλείεται να παρακαλάς να πεθάνει η γυναίκα σου! Λοιπόν, ας υποθέσουμε ότι βλέπεις ότι γίνεται ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα και μέσα στο αμάξι, είναι τα παιδιά σου, η γυναίκα σου και εσύ. Πεθαίνουν όλοι, και εσύ βαριά τραυματισμένος, σέρνεσαι έξω από το αυτοκίνητο να ζητήσεις βοήθεια, αλλά είναι ερημιά και η φωνή σου δεν βγαίνει παρά το ότι εσύ ουρλιάζεις. Ξυπνάς! Τρομαγμένος! Πας, χαϊδεύεις τα παιδάκια σου που κοιμούνται, φιλάς τη γυναίκα σου που ξύπνησε και αυτή και ξαναπέφτεις για ύπνο.
Δεν είναι που θέλεις να σκοτωθούν όλοι για να είσαι ελεύθερος. Δεν είναι που αν δεν υπήρχαν αυτοί ως υποχρεώσεις και μέρη της ζωής σου θα έκανες κάποια άλλα βήματα στη ζωή σου. Δεν είναι που επιθυμείς να σταματήσεις να φροντίζεις και να νοιάζεσαι εσύ για αυτούς. Δεν είναι ότι μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τον δρόμο που ακολουθείτε σαν οικογένεια. Δεν είναι τίποτα από αυτά (;) Αν όμως, η γυναίκα σου είχε καλύτερη δουλειά; Αν δηλαδή “σκοτωνόταν” η αναβλητικότητά της, το βόλεμά της ότι είναι μάνα και γυναίκα, η ανεμελιά ότι ο άντρας φροντίζει το σπίτι και η γυναίκα την οικογένεια και τελικά έβρισκε μία δουλίτσα να βγαίνει και λίγο από το σπίτι, να σταματούσε να γκρινιάζει και να βοηθούσε και οικονομικά, δεν θα ήταν όλα καλύτερα; Αν “σκοτωνόταν” οι απαιτήσεις των παιδιών για φροντιστήρια, εκδρομές, ξένες γλώσσες, ρούχα, έξω και διασκέδαση, δεν θα ήσουν πιο χαρούμενος; Μα κοίτα να δεις, που δεν υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει και να σε απαλλάξει έστω και λίγο από το φορτίο. Κανείς. Και ουρλιάζεις. Από μέσα σου.
Αυτό θέλουν να σου πουν τα όνειρα και οι εφιάλτες. Ότι ουσιαστικά φοβάσαι να εκφράσεις απλές επιθυμίες για να μην σε κρίνουν και γιατί δεν θα σε καταλάβουν. Ότι προτιμάς να βασανίζεσαι ακόμη και στον ύπνο σου, από το να πεις της γυναίκας σου να σταματήσει να κάθεται σπίτι και να σε περιμένει να γυρίσεις από τη δουλειά για να σου πει μόνο πόσο θέλει για το φροντιστήριο, για την εκδρομή του σχολείου και για τα καινούρια μπουφάν των παιδιών.
Ξύπνα. Η ζωή δεν είναι εφιάλτης. Έχει και τέτοιους, αλλά όχι μόνο και κατά αποκλειστικότητα. Και αν σε βασανίζουν τόσο πολύ, δέξου λίγη βοήθεια από έναν ειδικό, ώστε να εκφράσεις σε ασφαλές περιβάλλον τους φόβους και τις επιθυμίες σου και να σταματήσεις να είσαι θυμωμένος. Γιατί εκτός του ότι δεν ξεκουράζεσαι, είσαι και απίστευτα θυμωμένος, χωρίς να ξέρεις τον πραγματικό λόγο. Τελεία. Απότομη. Όπως όταν ξυπνάς λουσμένος στον ιδρώτα.