Δεν είναι λίγες οι φορές, που άλλα λες και άλλα καταλαβαίνει αυτός που απευθύνεσαι. Εννοείς πολύ λιγότερα ή περισσότερα, αλλά λες λίγα, μπερδεμένα, ασυνάρτητα. Και όλο αυτό όχι εξαιτίας κάποιου προβλήματος, ή λόγω νοημοσύνης, αλλά επειδή δεν μπορείς να τα πεις αλλιώς, γιατί δεν το έχεις μάθει, δεν στο έχουν κάνει ή και ακόμη, δεν σ ενδιαφέρει ιδιαίτερα να καταλάβει ο άλλος, μα να κάνεις εσύ το κομμάτι σου. Να πετάξεις τη μπούρδα σου και να αφήνεις τους άλλους ν αναρωτιούνται τί είπες. Τέλειο, έ; Σίγουρα ξέρεις τουλάχιστον έναν!
Το να μην μπορείς να πεις με ακρίβεια αυτό που νιώθεις, είναι κατανοητό στο βαθμό που δεν ξέρεις τί ακριβώς νιώθεις. Θέλει πολύ εσωτερική δουλειά, για να βρίσκεις το συναίσθημα που κυριαρχεί στη στιγμή που το ψάχνεις. Τα μη αναγνωρισμένα συναισθήματα προκαλούν θυμό.
Το να προσπαθείς να κάνεις τον άλλον να καταλάβει αυτό που εσύ ο ίδιος το έχεις συγκεχυμένο στο μυαλό σου όμως δεν το καταλαβαίνω με τίποτα. Μην προσπαθείς να δώσεις συμβουλή, αν είσαι ήδη μπερδεμένος εσύ. Άστο. Τον μπερδεύεις και τον άλλον και το πιο πιθανό είναι να σου θυμώσει.
Σκέψου επίσης, ότι συνήθως, όταν μιλάμε σε κάποιον, έχουμε στο μυαλό μας τον εαυτό μας, αναφερόμαστε σε μας και όχι στον απέναντι. Δηλαδή, θέλεις να πεις σε κάποιον, ότι η κίνηση που έκανε στη δουλειά, είναι λάθος. Ψάχνεις να βρεις τα κατάλληλα λόγια για να μην τον πληγώσεις ή να μην φανείς απότομος, αλλά ουσιαστικά, κρίνεις εκείνη τη στιγμή τον εαυτό σου για τις δικές σου κινήσεις σε ανάλογη περίπτωση. Σε μπέρδεψα; Λογικό….Το ίδιο κάνεις και εσύ με τους άλλους. Τους μπερδεύεις.
Αν έχεις δουλέψει με τον εαυτό σου και γνωρίζεις βασικά σου χαρακτηριστικά, πριν απαντήσεις σε κάποιον ή πριν δώσεις μία συμβουλή, αναρωτήσου στιγμιαία αν σου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο. Και ξεκίνα να μιλάς, λέγοντας ειλικρινά “θα μιλήσω για μένα και για αυτό που μου συνέβη. Θα σου πω ακριβώς τί ένοιωσα, πώς αντέδρασα και τί πιστεύω ότι έκανα λάθος ή σωστό. Από κει και πέρα, εσύ σκέψου τον εαυτό σου”.
Αν πάλι, δεν σ ενδιαφέρει και πολύ να απαντήσεις, πες το ευγενικά. Πες ότι εσύ ακόμη παλεύεις με τα δικά σου και δεν είσαι σε θέση να βοηθήσεις άλλον. Πολύ σκληρή αλήθεια, έτσι; Ε, τότε, κοίτα τον εαυτό σου και μην λύνεις τα προβλήματα άλλων, με την ελπίδα να λύσεις και τα δικά σου.
Στο τέλος καταλήγεις θυμωμένος και με περισσότερα στο κεφάλι σου, σα να μην σου έφταναν όσα ήδη έχεις. Σίγουρα έχεις πει την έκφραση “ μα γιατί όλοι έρχονται σε μένα να τα πούνε;” Βέβαια, περηφανεύεσαι και λίγο που είσαι ο σούπερ συμβουλάτορας, αλλά ξαναλέω, κοίτα τον εαυτό σου. Τί κουβαλάς. Τί σε βαραίνει. Και επίσης παρατήρησε, τί σου φορτώνουν. Μάλλον είσαι συνηθισμένος να παίρνεις τα βάρη των άλλων και τώρα πια ίσως κουράστηκες. Μπορεί να είσαι το πρώτο παιδί στην οικογένεια, μπορεί πάλι να είσαι αυτός που όλοι περιμένουν να τα κάνει όλα και μπορεί επίσης να μην επιτρέπεις του εαυτού σου λάθη, μη τυχόν και σε κρίνουν ή αντιληφθούν το μέγεθος της μοναξιάς σου. Σκέψου το λίγο.
Βρες και εσύ κάποιον να τα πεις. Να σε καθοδηγήσει και να σε συμβουλεύσει πώς να δεις τα πράγματα αλλιώς. Δεν θα σε πείσει να γίνεις κάτι που δεν είσαι. Θα σε πείσει όμως να δίνεις προτεραιότητα σε σένα, τις ανάγκες σου και τη λύση στα δικά σου προβλήματα. Όχι των άλλων.
Φτάνει. Η πλάτη σου έβγαλε κόμπους. Πόσα ακόμη να δώσεις στις φυσιοθεραπείες! Κάνε ένα ωραίο δώρο σε σένα, μέρες αγάπης, προφοράς και χαράς είναι. Ζήσε.