Έχω συναντήσει αρκετούς ανθρώπους που τους αρέσει να σώζουν τους γύρω τους και δεν κοιτάν να σώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Τους έχω παρατηρήσει ν απογοητεύονται όταν δεν ακούν ευχαριστώ, να ματαιοδοξούν όταν τους επαινούν και τους είναι αιώνια ευγνώμονες οι ευεργετηθεντες αλλά και να θυμώνουν απίστευτα όταν συναντούν την αχαριστία.
Έχω επίσης συναντήσει ανθρώπους που δεν τους νοιάζει καθόλου ο διπλανός τους, ακόμη και αν μιλάμε για το παιδί τους ή το γονιό τους.
Τι να λέμε τώρα…η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα!
Οι σωτήρες εμφανίζονται συνεχώς δίπλα σου. Θέλουν να σε βοηθήσουν, να σου προσφέρουν αγαθά, υλικά και ψυχικά, να σε κάνουν να νοιώσεις όμορφα όταν έχεις τις μαύρες σου και γενικά να σου συμπαρασταθούν στα καλά και στ άσχημα τόσο πολύ που να σου γίνουν απαραίτητοι! Και μετά βρίσκουν έναν ανόητο, γελοίο λόγο και φεύγουν. Θυμώνουν από το πουθενά και δεν σου ξαναμιλάν.
Πολύ γνωστό σενάριο, έτσι; Σίγουρα υπήρξε τουλάχιστον ένας στη ζωή σου. Είτε με τη μορφή του φίλου,ή του μέντορα, ή του συντρόφου. Και τον έχασες. Και έμεινες να αναρωτιέσαι τί έγινε.
Οι άνθρωποι αυτοί, μάταια προσπαθούν ν αλλάξουν την ιστορία της ζωής τους. Όπου κανείς ποτέ δεν τους βοήθησε, δεν τους έσπρωξε, δεν τους συμπαραστάθηκε και έμειναν μόνοι να παλεύουν και να πέφτουν στα βαθιά, και δεν άκουσαν και μπράβο κιόλας. Είναι αυτοί που ακόμη και στην ενήλικη ζωή τους προσπαθούν να πάρουν επιβράβευση από τους σημαντικούς δικούς τους, αλλά μάταια…Και στο αντιστάθμισμα αυτής της ματαιότητας, βοηθούν με όποιον τρόπο μπορούν τους άλλους. Μη σου πω γίνονται και κολλιτσίδα.
Στο τέλος, ασυνείδητα, θυμώνουν. Γιατί δεν παίρνουν αυτό που ζητάν από εκεί που το θέλουν, αλλά από κάπου άσχετα. Και επιπροσθέτως, βλέπουν πόσο τυχεροί είναι μερικοί άλλοι που έχουν γύρω τους ανθρώπους να τους βοηθούν, ενώ αυτοί δεν είχαν κανέναν. Τραγική ειρωνεία. Είναι οι ίδιοι που προσφέρουν, οι ίδιοι που θυμώνουν, οι ίδιοι που απομακρύνονται, οι ίδιοι που απογοητεύονται.Όλα αυτά την ίδια στιγμή.
Σου λέω όλα του τα χαρακτηριστικά με λεπτομέρειες, ώστε από την μία να τον ξεχωρίζεις από τον πραγματικό σου φίλο που θα σου προσφερθεί ανιδιοτελώς και από την άλλη για όταν συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, πολύ πρόθυμο να σε βοηθήσει, πολύ ενθουσιώδη με σένα και τα όνειρά σου, με ιδέες για να πας μπροστά και να ξεπεράσεις τις δυσκολίες σου….να φύγεις μακριά! Είναι άνθρωπος στερημένος, είναι στεγνός , είναι απογοητευμένος και θλιμμένος. Δεν είναι ο φίλος σου, που θα έχει κάτι να σου ζητήσει σε αντάλλαγμα, ακόμη και αν αυτό το κάτι, είναι να τον ακούς και εσύ στα προβλήματά του (ναι το ξέρω εννοείται στις πραγματικές φιλίες…στις λυκοφιλίες όμως;)
Είμαι της γνώμης, να μην δίνεις τίποτα χωρίς αντάλλαγμα. Θέλεις να σε βοηθήσω στη μετακόμιση; Κέρνα με ένα καφεδάκι στο μπαλκόνι σου. Θέλεις να ακούσω τον καημό σου; Έλα σπίτι μου αντί να έρχομαι εγώ. Θέλεις δανεικά; Δεν έχω!!!!!!!!!!
Όταν λοιπόν συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, βοήθησέ τον καλύτερα εσύ, και στήριξέ τον στο επίπονο ταξίδι της επαγγελματικής βοήθειας. Βοήθησέ τον με το να του επισημάνεις δύο τρία σημεία της προσφοράς του και να τον κάνεις ν αναρωτηθεί. Α…και σκέψου με την ευκαιρία και συ, γιατί έχεις τόση ανάγκη από έναν σωτήρα στη ζωή σου, που μάλλον τους προσελκύεις;
Με αυτόν τον τρόπο και εσύ και αυτός θα ακούσετε ένα πηγαίο και ειλικρινές ευχαριστώ και τελικά θα είστε και οι δύο γεμάτοι από την προσφορά.