Πολλοί φίλοι μας έφυγαν. Κανείς δεν έχει επιστρέψει, παρά του ότι πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια. Και συνεχώς πια ακούμε και άλλους να λένε, φεύγω.
Προχθές με ρώτησε ένας φίλος μου, αν αξίζει να φύγει στο εξωτερικό για να δουλέψει και να βλέπει τη γυναίκα του και τα παιδιά του μία φορά το μήνα. Αξίζει; Ποιο απ όλα; Να φύγει; Να δουλέψει και ν αμειφθεί ανάλογα; Να βλέπει τα παιδιά του μία φορά τον μήνα; Κατά τη γνώμη μου, όλα αξίζουν, αρκεί συνειδητά να είναι για λίγο. Ένα δύο χρόνια. Να δουλέψεις στο επάγγελμα σου και να το ευχαριστηθείς ,να μαζέψεις χρήματα για την οικογένεια και να γυρίσεις πίσω. Αξίζει ν αρπάξεις την ευκαιρία που σου παρουσιάστηκε και να την εκμεταλλευτείς για λίγο διάστημα. Όχι για πάντα., Τότε δεν είναι ευκαιρία, είναι τυχοδιωκτισμός.
Ξαναγυρίσαμε στα παλιά, έτσι; Που έφευγαν οι γονείς στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αυστραλία και στην Αμερική. Άφηναν πίσω τους παιδιά, και έκαναν εκεί άλλα παιδιά γιατί τους έλειπε η οικογένεια. Που δεν γύρισαν παρά μόνο όταν ήρθε η ώρα να βγουν στην σύνταξη. Και όταν ήρθαν, δεν ήξεραν ποιος είναι ποιος. Γονιός, παιδί, γιαγιά, παππούς, όλα ένα. Αλλά…με χρήματα και ανέσεις και φυσικά τον αέρα του εξωτερικού, όχι την κάπνα του μετανάστη! Ουτοπία με Καζαντζίδη στο ολοκαίνουριο cd player…
Ξέρω ανθρώπους που έφυγαν γιατί εδώ πνιγόταν. Και έφυγαν για να περάσουν καλύτερα και να κάνουν νέα αρχή. Είχαν και το άλλοθι της κρίσης. Ξέρω επίσης ανθρώπους που έφυγαν γιατί εδώ δεν έβρισκαν δουλειά στο αντικείμενό τους και δεν συμβιβαζόταν να κάνουν κάτι άλλο. Και ξέρω ανθρώπους που πολύ θα ήθελαν να φύγουν αλλά τους κρατά εδώ ένα σπίτι, δύο παιδιά, ένα δάνειο και δυο γονείς.
Ναι, είναι η απάντησή μου, φύγε, αρκεί να θυμηθείς να γυρίσεις και να μοιραστείς όσα απέκτησες σε εμπειρία, χαρά, λύπη, χρήμα, με τους ανθρώπους σου. Φύγε, αρκεί η πληγή του χωρισμού να μην είναι αγιάτρευτη. Φύγε, αρκεί να είσαι σίγουρος ότι οι άνθρωποί σου θα σε στηρίξουν στην απόφασή σου και δεν θα στο χτυπάνε μία ζωή ότι μας παράτησες και έφυγες. Και πάνω απ όλα, φύγε, αν είσαι σίγουρος ότι θα ξαναγυρίσεις. Ή αν δεν είσαι, φύγε και πες το ότι δεν ξέρω αν θα γυρίσω. Ξέρω ότι θα πεις ότι δεν είναι τόσο εύκολο και τόσο απλό. Ξέρω όμως και ότι θες πολύ να φύγεις…
Αν μου δινόταν η ευκαιρία ή η επιλογή να φύγω στο εξωτερικό, να δουλέψω για 2 χρόνια, να βγάλω λεφτά και μετά αν θέλω να επιστρέψω, δεν ξέρω τί θα έκανα. Θα σκεφτόμουν την οικογένεια μου, αλλά μετά θα την απέρριπτα σαν σκέψη, γιατί κάτι τέτοιο θα είναι καλό για όλους. Θα σκεφτόμουν την μοναξιά μου εκεί, αλλά τί στο καλό, θα έβρισκα νέους φίλους και ενδιαφέροντα ή θα έκανα υπομονή με λίγο παραπάνω κάπνισμα και φαΐ. Θα σκεφτόμουν το χρήμα…έλα μωρέ και εδώ καλά τα καταφέρνω, δεν είμαι πλούσια, αλλά δεν πεινάω κιόλας.
Για ένα πράγμα μόνο δεν θα είχα αμφιβολία αν θα φύγω ή όχι. Να μάθω κάτι νέο, σε τεχνολογία, θεωρία, φιλοσοφία. Να κάνει καλό σε μένα, την οικογένειά μου και τους ανθρώπους που αναζητούν την επαγγελματική μου συμβουλή και θεραπεία.
Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που θα έφευγαν και για έναν έρωτα, αλλά δεν σκέφτονται όλοι το ίδιο….