Με το άκουσμα της λέξης πένθος, το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό, είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου και η κατάσταση στην οποία μπαίνεις μετά.
Η αλήθεια βέβαια είναι, ότι πένθος δεν νοιώθεις μόνο με τον θάνατο ανθρώπου. Νοιώθεις σε όλες τις καταστάσεις που χάνεις κάτι. Με έναν χωρισμό, με το τέλος μίας φιλίας, με την αρχή του έγγαμου βίου, με το σώμα σου μετά την γέννηση των παιδιών, με τον σύντροφό σου μετά από χρόνια συμβίωσης… με τόσα πολλά , που σίγουρα τ’αγνοείς.
Περνάς αυτές τις καταστάσεις μέσα στη θλίψη, την οργή και την απογοήτευση, γιατί δεν τ” αντιμετωπίζεις σωστά. Αν συνειδητοποιήσεις πόσες κηδείες κάνεις στη ζωή σου, θα γίνεις πιο δυνατός, κάνοντας τις σωστά. Δεν είναι κακό να θρηνείς για το χαμένο καλλίγραμμο σώμα σου. Είναι κακό όμως να προσπαθείς με άσχημες δίαιτες να μπεις στα ρούχα που φορούσες όταν ήσουν φοιτητής . Δεν είναι λάθος να θρηνείς λίγο πριν τον γάμο σου και να έχεις νεύρα και κακή διάθεση όταν όλοι σου λένε ότι είναι η ομορφότερη περίοδος στη ζωή σου. Είναι λάθος να μην καταφέρνεις να θάψεις την εργένικη ζωή και συμπεριφορά σου. Δεν είναι κατακριτέο να μην θέλεις να σταυρώσεις άνθρωπο μετά τον τελειωτικό καυγά με τον παιδικό σου φίλο. Κατακριτέο είναι να μην πενθείς την απώλεια της παιδικής σου αντίληψης και να μην δέχεσαι ότι μεγάλωσες και άρα οι ανάγκες για φιλία διαφοροποιήθηκαν. Και ας μην μιλήσουμε για ερωτικό χωρισμό… εκεί πραγματικά πενθείς, αλλά δεν κάνεις κηδεία γιατί ζεις με την ελπίδα της επανασύνδεσης ή της εκδίκησης!
Δεν αναζητούν λοιπόν συμβουλευτική υποστήριξη όσοι χάνουν από τη ζωή έναν δικό τους άνθρωπο. Καλό είναι ν” αναζητούν όλοι όσοι χάνουν κάτι. Όλοι όσοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τη συμπεριφορά τους. Τα στάδια του πένθους είναι ακριβώς ίδια σε όλες τις περιπτώσεις. Διαφοροποιούνται με τον άνθρωπο. Από την άρνηση μπαίνεις στον θυμό, περνάς στη διαπραγμάτευση και τη θλίψη για να φτάσεις στα πρώτα δάκρυα της αποδοχής και τέλος του θρήνου. Παλινδρόμησε όσο θες και όσο χρειάζεσαι, μείνε στο θρήνο ώσπου να ξεσπάσεις, αλλά κάνε την υπέρβαση και ζήσε το πένθος που σου αξίζει!
Δεν θα είναι αφελές να ζητήσει κάποιος βοήθεια γιατί δεν μπορεί να αδυνατίσει, παντρεύεται σε λίγο καιρό ή δεν μπορεί να χαρεί που μόλις γέννησε το πρώτο του παιδί. Αφελές θα είναι αν το αφήσει και το βάλει στην άκρη.Τότε θα μαζευτούν πολλά, ο κουβάς θα ξεχειλίσει και το μόνο πένθος που θα νοιώθει θα είναι αυτό του εαυτού του.
Το πιο όμορφο που άκουσα δουλεύοντας την απώλεια, ήταν ότι λείπει η ανταλλαγή αγάπης μόλις χάνεται ένας άνθρωπος. Άρα και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις αυτό ακριβώς λείπει. Η αγάπη προς τον εαυτό.
Πολύ συχνά άλλωστε ακούμε την έκφραση “έχασα τον εαυτό μου”. Καθόλου συχνά όμως δεν ακούμε “ξαναβρίσκω τον εαυτό μου μετά τον χαμό του”.